Shkencëtari Sigmund Frojd thotë në analizën e tij psikologjike të personalitetit hebre dhe duke zbatuar metodën e tij të famshme analitike psikanaliza: “Hebrenjtë kanë sëmundjen e paranojës dhe se kjo paranojë hebreje filloi kur ata besuan se ata ishin populli i zgjedhur i Zotit, dhe për këtë arsye ata sillen në atë mënyrë. Nuk qe nevoja për nazistët për t’i kthyer ata në pacientë me paranojë. Prandaj, nazistët zgjuan vetëm paranojën latente hebreje që u krijua nga shtypja dhe poshtërimi ndaj diasporës hebreje dhe u maskua nga manifestimet e tyre të poshtërimit dhe nënshtrimit.
Kjo nuk është për t’u habitur, pasi përbuzja për johebrenjtë (popujt johebrenj) është një nga mësimet themelore dhe të pamohueshme talmudike të hebrenjve.
Gjatë gjithë historisë, ky aspekt patologjik është formuar nga dy faktorë kryesorë:
1-Feja dhe besimi hebre: përfaqëson elementin e vetëm të lidhjes midis hebrenjve bashkëkohorë. Kjo është pavarësisht nëse ky besim është i kufizuar në dhurimin për “Izraelin” (si asambleja e popullit të zgjedhur të Zotit) apo nëse arrin kufijtë e respektimit të rreptë të mësimeve të Talmudit.
2- Edukimi familjar: Fëmija hebre, që në momentin e parë të jetës së tij, jeton në një atmosferë familjare plot legjenda, heroizma dhe trashëgimi që i kapërcen të tjerat. Por kur del nga kjo atmosferë e lartë, gjen një ndjenjë inferioriteti në ndryshim nga sugjerimet e epërsisë që i jepte geto. Kjo kontradiktë gjeneron një lloj rebelimi narcisist që më vonë e shtyn hebreun të përfshihet në gara të dhunshme për të provuar veten dhe për të triumfuar mbi frymëzimet e edukimit të tij, edhe nëse kjo është në kurriz të të tjerëve. Ky konkurs, në dritën e analizave psikologjike, tregon se fëmija hebre në shoqëri po përpiqet të mbrojë identitetin (egon) e tij. Ai nuk gjen dhe nuk pranon, sipas edukimit të tij, një mbrojtje neutrale të këtij identiteti. Prandaj, ai angazhohet në një sulm agresiv, të maskuar (të fshehur) ndaj shoqërisë që ai e përçmon ose ndaj çdo gjëje tjetër që është armiqësore ndaj tij.
Bazuar në trashëgiminë hebraike (mbi të cilën është rritur fëmija), mënyra më e shkurtër dhe më e lehtë për të arritur konkurrencën dhe përsosmërinë është mbledhja e një shume më të madhe parash. Paraja ka një fuqi paralele që i mundëson pronarit të saj të depërtojë në autoritetin e shoqërisë. Kjo doli para krijimit të shtetit të tyre, por pas krijimit të këtij shteti pushtetit të parasë iu shtua edhe pushteti dhe epërsia ushtarake. Ato janë mjete për të ndihmuar në fitimin e njohjes dhe kështu rebelohen kundër përbuzjes. Pavarësisht nëse bëhet fjalë për paratë apo zëvendësuesit simbolikë të saj, hebrenjtë angazhohen në këtë sjellje për të kompensuar përbuzjen që kanë vuajtur dhe për të mbështetur paranojën e tyre.Kjo tregon se karakteristikë mbizotëruese e shumicës së hebrenjve gjatë historisë është sëmundja e paranojës (paranoja), sipas mendimeve të shumë psikologëve të famshëm, si (Frojdi, Jung dhe Szur) e që vjen nga besimi i tyre se ata janë (populli i zgjedhur i Zotit). Prandaj, ata vepruan sikur të ishin më të mirët dhe të gjithë popujt i trajtuan sipas kësaj logjike, e cila ngjallte zemërim kundër tyre dhe më pas i persekutonte. Nazistët zgjuan paranojën në personalitin hebre latent (i cili u shkrua përmes diasporës hebreje) dhe që u fabrikua me manifestime nënshtrimi ndaj agresorit.
Burimet:-“Hebrenjtë dhe Psikologjia e Normalizimit”-“Çrregullimi i personalitetit” të Erik Sharon nga këndvështrimi i shkrimtarit izraelit Uzi Benzeman në “Artikuj” nga “Psikologjia e tiranit”
Përktheu nga arabishtja: Agim Bekiri
