Nocioni liri dhe liria e shprehjes janë pjesë e terminologjisë bashkëkohore e cila është nuk shpëton nga përgjithësimi dhe degëzimi i kuptimeve. Pyetja në vijim dhe përgjigja e saj është një hap i vogël i cili ndihmon në qartësimin e dilemave rreth lirisë së shprehjes dhe censurës në Islam.
Në pjesën e këshillave shoqërore në rrjetin Facebook me erdhi kjo pyetje: Si ti përgjigjemi atij i cili thotë se kundërshtarit në mendime, pa marr parasysh madhësinë e mospajtimit tonë, duhet t’ia mundësojmë të shpreh mendimet e tija. Këtë e argumentojnë me faktin e Aliu, radijallahu anhu, kur u paraqitën hauarixhët që e lufuan kalifin e muslimanëve dhe përhapnin besimet e tyre, nuk u lejoi as’habëve që të luftojnë kundër tyre. Allahu ju shpërbleftë.
Përgjigja:
Bismil-lahir Rahmanir-Rahim
Allahu është Ai që e ka çuar të Dërguarin e Vet me udhërrëfimin dhe fenë e së Vërtetës, për ta ngritur atë më lart se të gjitha fetë, edhe nëse nuk e pëlqejnë idhujtarët. I thirri njerëzit në të vërtetën dhe në rrugën e drejtë, paralajmëroi dhe alarmoi nga e kota dhe rruga e keqbërësve. E la Ummetin në bardhësinë e Islamit nga e cila nuk shtrembëron përveç i shkatërruari. Nocioni liri dhe liria e shprehjes janë pjesë e terminologjisë bashkëkohore e cila është nuk shpëton nga përgjithësimi dhe degëzimi i kuptimeve.
Në përgjithësi liria e shprehjes është e papranueshme nëse merret si pretekst për të shqiptuar fjalë të kufrit, apostazisë (daljes nga feja), për të thirr në risi dhe lajthitje, për të publikuar mëkate dhe paturpësi, për të fol për temat më delikate të fesë me hamendje dhe pa argumente. Nuk ka dyshim se kjo”liri e shprehjes” është e ndaluar dhe nënkupton gjëra të kota. Në disa raste ajo është vepër e kufrit, kurse në raste tjera është mëkat i madh dhe kështu me radhë.
Në rastin kur me “liri të shprehjes” emërohet mendimi i ndonjë muxhtehidit të parapërgatitur i cili hulumton ndonjë mesele të fikhut, për shembull, atëherë shprehja e mendimit është një gjë e lejuar. Mospajtimet e këtilla janë pjesë e historisë islame dhe në këtë rast ai që e qëllon dispozitën e saktë me ixhtihadin e tij i ka dy shpërblime e ai i cili gabon ka vetëm një shpërblim.
Situata është e njëjtë kur dikush publikon se i është bërë padrejtësi, kur këshillon…në këtë rast ajo është e ligjshme dhe e nevojshme (liria e shprehjes).
Pretendimi se përball “lirisë së shprehjes” qëndron tirania dhe censura nuk është i saktë. Ndaj bidatit nuk përgjigjemi me bidat tjetër. Nëse dikush e pengon përdorimin e drejtë të lirisë së shprehjes kjo nuk do të thotë se mbrojtja e asaj lirie toleron fjalë dhe vepra që janë në kundërshtim me parimet e sheriatit të zbritur.
Argumentimi pro lirisë së shprehjes (të pakufizuar) me rastin e Alisë, radijallahu anhu dhe hauarixhët është i dobët dhe realisht është argument për qëndrimin tonë. Aliu, radijallahu anhu, e dërgoi Ibën Abbasin, radijallahu anhuma, që të debatojë me ta dhe t’ua shpjegon gabimet e qëndrimeve të tyre. Ky debat ishte shkak që gjysma u penduan dhe i braktisën qëndrimet e tyre të gabuara. Pjesën tjetër Aliu, radijallahu anhu e luftoi dhe e falënderoi Allahun, subhanehu ue te’ala, për këtë mundësi duke i bë sexhde. Allahu është Dhuruesi i suksesit.
Dr. Abdul Aziz Al Abdul Latif
Përktheu: M-r. Talha Kurtishi
Burimi: albislam.com
