عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ عُقْبَةَ بْنِ عَمْرٍو الْأَنْصَارِيِّ الْبَدْرِيِّ t قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ: “إنَّ مِمَّا أَدْرَكَ النَّاسُ مِنْ كَلَامِ النُّبُوَّةِ الْأُولَى: إذَا لَمْ تَسْتَحِ فَاصْنَعْ مَا شِئْت”.
رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ [رقم:3483].
Nga Ebu Abdullah Xhabir ibn Abdullah el Ensariu, Allahu qoftë i kënaqur me të!, përcillet se një njeri e pyeti të Dërguarin e Allahut ﷺ duke i thënë:
“Në qoftë se unë i fal namazet e detyrueshme, e agjëroj Ramazanin, hallallin e quaj hallall e haramin haram dhe nuk shtoj asgjë tjetër, a do të hyj në Xhenet? I Dërguari tha: “Po.”
E shënon Muslimi [numër 15].
Dobit e Hadithit:
1) Fjala “ nëse nuk ke turp” mund të kuptohet në dy mënyra:
a) Nëse nuk je i turpshëm me Allahun xh.sh. dhe me njerzit do të bësh ç’të duash,
b) Nëse vepra nuk është e turpshme me Allahun xh.sh. dhe me njerëzit bëje mos ki dert.
2) Gjurmët nga Pejgamberia e kaluar ndahet në tre grupe:
a) ajo që është vërtetuar me dëshminë e sheriatit tonë, pranohen,
b) ajo që është përgënjeshtruar me dëshmin e sheriatit ton, nuk pranohen,
c) ajo që nuk është përkrahur, as që është përgëshështruar nga sheriati ynë, këtu ndalemi dhe kjo është drejtësi.
3) Turpi është dy llojesh:
a) turpi me Allahun xh.sh. d.m.th. obligohesh të turpërohesh prej tij e mos të jesh i pranishëm aty ku e ka të ndaluar dhe të mos mungosh aty ku e ke të detyruar.
b) turpi me krijesat d.m.th. të largohesh nga çdo gjë që bie ndesh me burërinë dhe moralin.
4) Turpi ndahet dy llojesh sipas origjinës:
a) turpin që ka njeriu në natyrëshmërin e tij prej fëmirisë,
b) turpi i përfituar me kohë dhe edukim, pasi që njeriu e njeh Allahun xh.sh. madhështin, kufit e tij dhe duke qëndruar me robër të turpshëm.
5) Me këtë hadith bie poshtë mendimi i Xhibrijve përshkak që vërtetohet zgjedhja njeriut për të bërë vepra rë mira ose të keqia.
6) Turpi nuk lavdërohet në dy raste:
a) nëse të ndalon nga kryerja e obligimeve,
b) nëse të shtyn në bërjen e ndalesave.
HADITHI I NJËZETË
Përktheu Vedat Skenderi
