Ibën Haxher El-Askalani duke komentuar hadithin pejgamberik “agjërimi është për Mua dhe Unë e shpërblej atë” thotë:
Kurtubiu ka thënë: pasi që veprat e ndryshme mund të bëhen për sy e faqe ndërsa agjërimi nuk duket me thjeshtë veprimin e tij, përveç Allahut, Allahu për këtë arsye e veçoi për Vete. Për këtë tha në hadithin kudsij: “…braktis ëndejt e tij për shkak Meje”
Ibën El-Xheuzij ka thënë: “të gjitha adhurimet shfaqen me vetë veprimin e tyre dhe ajo që shfaqet rrallë herë shpëton nga ndonjë njollosje nga syefaqësia, për dallim nga agjërimi.” Këtë përgjgije e pëlque edhe El-Mazirij dhe e vërtetoi Kurtubiu se veprat e birit të Ademit pasi janë të ekspozuara nda syefaqësisë, ato ju bashkëngjiten atyre (pra njerëzve) për dallim nga agjërimi, gjendja e atij që nuk ushqehet sepse është i ngopur është e njejtë me gjendjen e atij që nuk ushqehet sepse është duke adhuruar Allahun me agjërim, d.m.th. kanë pamjen e njejtë nga jashtë.
Ibën Haxheri thotë: thënia se në agjërim nuk ka syefaqësi d.m.th. nuk mund t’i ekspozohet syefaqësisë me veprim, mirëpo me fjalë një gjë e tillë është e mundur si p.sh. ai që është duke agjëruar dhe i informon të tjerët për këtë, ka mundësi që t’i prishet nijeti me syefaqësi nga ky aspekt. Pra, ndërhyrja e syefaqësisë në agjërim është e mundur vetëm nga fjalët për dallim nga veprat tjera tek të cilat syefaqësia mund të ndërhyjë me vetë veprimin e tyre.
Disa dijetarë u mudnuan t’i bashkëngjesin agjërimit ndonjë adhurim tjetër në këtë cilësi dhe përmendën dhikrin me fjalën la ilahe il-lallah, sepse bëhet vetëm me gjuhë dhe mund të bëhet në prani të njerëzve pa u vërejtur.
Përktheu nga arabishtja:
Agim Bekiri
AGJËRIMI DHE SYEFAQËSISA
