Jahudizmi-Hebraizmi
Kjo fe e ka gjenezën nga hebrejtë të cilët rrjedhin nga Ibrahimi-paqa e Allahut qoftë mbi të, apo ndryshe të njohur si esbat, pasardhësit nga benu israilët, të cilëve Allahu ua dërgoi Musaun-paqa e Allahut qoftë mbi të, me Teuratin e ky ishte i Dërguari i tyre. Sa i përket emrit të tyre “jehudi” ky emër gjenezën e tij ka nga emri “Jehudha” njëri nga bijtë e Jakubit, si pasojë e përdorimit të shpeshtë të këtij emri ata u quajtën me këtë emër. Musa-paqa e Allahut qoftë mbi të, është edukuar në pallatin e Faraonit, i cili i vriste djemtë e beni israilëve në atë kohë, kështu që kur hyri Musa në moshën e rinisë e vrau një koptë, e si pasojë u zhvendos në Medjen dhe atjë punoi si bari tek një njeri i mirë. Është thënë se ky njeri ka qenë Shuajbi-paqa e Allahut qoftë mbi të, dhe se e ka martuar njërën prej dy vajzave të tij me Musaun-paqa e Allahut qoftë mbi të, me kusht që ai të punoj për ta për tetë vite. Pas plotësimit të marëveshjes Musa-paqa e Allahut qoftë mbi të, u kthye përsëri në Egjipt, gjatë kthimit i zbret shpallja, ku Musa-paqa e Allahut qoftë mbi të, urdhërohet që ta thëret Faraonin dhe popullin e tij në besimin e drejtë. Mirëpo Faraoni nuk e pranoi thirrjen e tij, madje e luftoi atë, e kjo e detyroi Musaun-paqa e Allahut qoftë mbi të, që bashkë me pasuesit e tij të largohen nga ai vend. Por qëllimi i Faraonit pas dëbimit ishte që edhe ti vret, duke i ndjekur nga prapa, mirëpo atëherë ndodh mrekullia e çarjes së detit me urdhërin e Allahut, e si pasojë Allahu e shpëtoi të Dërguarin e Tij dhe besimtarët dhe e fundosi Faraonin dhe ushtrinë e tij, madje ndodhitë e Musaut-paqa e Allahut qoftë mbi të, janë ndër më të përmendurat në Kuran nga të gjithë profetët e tjërë për shkak të pozitës së këtij profeti në gjithë historinë e profetëve.
Prej besimeve më të rëndësishme të çifutëve janë:
1. Se ata të cilin ka dashur ta bëj kurban Ibrahimi-paqa e Allahut qoftë mbi të, ka qenë Is’haku i cili ka lindur nga gruaja e tij Sara, ndërsa realiteti është se Ai ka qenë Ismaili -paqa e Allahut qoftë mbi të.
2. Nuk ceket në librat e tyre ringjallja, shpërblimi, dënimi, vetëm se ndonjëherë simbolikisht, sepse struktura e përgjithshme e çifutëve është se nuk besojnë vetëm se në atë materialen.
3. E shohin se shpërblimi dhe dënimi janë vetëm në dunja, shpërblim për ta llogaritet fitorja dhe sundimi, ndërsa dënim humbja, poshtrimi dhe robërimi.
4. Besojnë se këta janë popull i zgjedhur nga ana e Allahut dhe se shpirtrat e tyre janë pjesë e Allahut, prandaj kush i sulmon izraelitët nga popujt tjerë është njëlloj si me e sulmuar Allahun dhe se dallimi ndërmjet njeriut dhe kafshës është në atë se ai i cili është çifut llogaritet njeri, ndërsa të tjerët pos tyre janë kafshë, duke i cekur në Kuran Allahu thotë:” Këtë (e bëjnë) për arsye se ata thonin: Ne nuk kemi kurfarë përgjegjësie ndaj (pasurisë që ua marim) të paditurve (arabëve analfabet). Pra duke e ditur të vërtetën ata thonë për Allahun gënjeshtër”.1
5. Lejohet tek ta mashtrimi për atë i cili nuk është çifut, vjedhja e tij, dhënia e kamatës atij, dëshmia e rejshme kundrejt tij si dhe mosrespektimi i betimit përballë tij, e gjitha kjo sepse besimi i tyre është se të tjerët veç tyre janë si qentë, apo janë derra apo kafshë të tjera, madje më e keqja është se këto vepra kur bëhen kundrejt tjerëve veç tyre, kjo llogaritet tek ata afrim tek Allahu.
6. Feja e hebraizmit është specifike vetëm për çifutët, e si pasojë nuk u lejohet tjerëve që të hyn në fenë e tyre, pra të konvertohen në hebraizëm vetëm në qoftë se kanë ndonjë gjenezë nga populli hebre.
7. Po ashtu nga gjeneza e çifutëve të deformuar ka dalë edhe cionizmi, si lëvizje politike kombërtare shkatëruese, e cila ka pasur si qëllim kryesorë ngritjen e shtetit hebre në Palestinë.
Këtë plan të tyre ata e kanë filluar që një shekull, derisa e formuan shtetin e tyre, ky me formimin e tij nga qëllimet e tyre ka qenë edhe që ta sundojnë gjithë botën. Prej qëllimeve të tyre të cilat i kanë të rënditura në protokollet e tyre nga udhëheqësit cionist është: frikësimi masës së thjeshtë, përdorja e dhunës, shkatrimit përçarjes ndërmjet njerzve, futja e tyre në degjenerim moral, thirrja në mosbesim, çfrenim epshor pa kufij, fesat, mashtrimin e njerzve me moton:”liri”, “barazi”, “njerzi”2.
Përgaditi: Nexhat Ceka
Burimi: albislam.com
1 Ali Imran:75.
2 Shiko “Meusuatul-mujeserah fil edjani vel-medhahibi el-muasira” fq. 495 me tejkalime.
