Pyetja: Dua të vërtetohem për saktësinë e këtij hadithi:
U ul i dërguari i Allahut (sal-Allahu alejhi ve selem) me shokët e tij, dhe filloi t’i pyet, duke filluar nga Ebi Bekri (radijAllahu anhu): Çfarë dëshiron në këtë botë? Ai u përgjigj: Dua tre gjëra në këtë botë; të ulem pranë teje, ty të të shikoj, dhe pasurinë që posedoj ta shpenzoj për ty.
E ti o Omer? Ai u përgjigj: Dua tre gjëra; urdhërimi në të mirë edhe nëse është në fshehtësi, ndalimin nga e keqja edhe nëse është haptas, thënien e së vertetës edhe nëse është e hidhur.
E ti o Othman? Ai u përgjigj: Dua tre gjëra; dhurimin e ushqimit, përhapjen e selamit, e namazin e natës kur njerëzit flejnë.
E ti o Ali? Ai u përgjigj: Dua tre gjëra; nderimin e mysafirit, agjërimin në stinën e verës, e luftimin e armikut me shpatë.
Pastaj e pyeti Ebu Dherin: E ti o Ebu Dher çfarë dëshiron në këtë botë? Ai u përgjigj:, urinë, sëmundjen e vdekjen. E i dërguari (sal-Allahu alejhi ve selem) e pyeti: Përse? Tha: E dua urinë që të më zbutet zemra, e dua sëmundjen që të më zvogëlohen mëkatet dhe e dua vdekjen që ta takoj Zotin.
Atëherë i dërguari (sal-Allahu alejhi ve selem) tha: Mua më është bërë e dashur nga kjo botë: parfumi, gruaja dh ekënaqësia e zemrës më është bërë në namaz.
Në atë moment zbriti Xhibrili (alejhi selam), i përshëndeti me selam dhe tha: Unë nga kjo botë e juaja dëshiroj tre gjëra: kumtimin e shpalljes, realizimin e amanetit dhe dashurinë ndaj të varfërve. Më pas u ngrit në qiell dhe zbriti për së dyti dhe tha: Allahu ju përshëndet me selam dhe ju thotë: Ai nga kjo botë e juaj dëshiron; nje gjuhë që e përmend Atë, një zemër që ka dro, dhe një njeri që ndaj sprovave është durimtar.
Përgjigjja: Falënderimi i takon vetëm Allahut.
Ky hadith nuk gjendet në librat e haditheve dhe përpilimeve tjera të fjalëve të të parëve, dhe nuk kemi hasur të ketë bazë tek dijetarët e hadithit.
Dijetari Ismail el Axhluni e ka hasur në librin (Keshf el hafe ve muzil el ilbas ame ushtuhira minel hadithi ale elsineti en nes, fq. 340) ku ky hadith referohet tek libri (el Mevahib) ku supozohet të jetë libri (Mevahib ed denijeh fil minah el muhamedijeh) të autorit Kastalanij, libër ku hadithet e shpikura dhe hadithet e pabaza janë në numër të madh.
Axhluni më tutje thotë: Shibramulsi në shpjegimin e tij të librit (Mevahib) transmeton thënien e ibn Imadit nga libri (Dheriah) ku thotë: Shejh Ebu Muhamed Nisaburi e përcjell nga Ebu Bekr Sidiku (radijaAllahu anhu) … deri në fund të hadithit. E më pas e referon këtë edhe në librin (Mexhalis) të Hafaxhit.
Sikur që e sheh, që të gjitha librat e përmendura nuk janë bazike të sunetit, e as prej librave të përpiluara në islam.
Përjashtimi i hadithit nga librat e njohura e bazike të sunetit, është një provë se hadithi është i dobët, pasi që po të ishe i saktë, nuk do e lënin anash dijetarët e njohur, pasi që njerëzit do kishin nevojë ta dijnë.
Ibn Xheuzi në librin e tij (Meuduat, 1/99) thotë: Kur të shohësh një hadith të nxjerrur nga përpilimet islame, sikur që janë; Muvata, Musnedi i Imam Ahmedit, dy Sahihet, Suneni i Ebu Davudit, e të tjera. Shiko në to, nëse gjen diç të ngjashme prej haditheve autentike e hadithve të mira, atëherë pështja është më e afërt, e nëse dyshon në të, dhe sheh që bie ndesh me parimet, atëherë mendo rreth personave që transmetojnë hadithin …”
Muslimani obligohet që të vërtetohet bë transmetimet e pejgamberit (alejhi selam) sepse të gënjesh në emër të tij është prej mëkateve të mëdha, dhe njeriu dënohet me zjarr. Allahu na ruajt.
Përktheu: Shpend Zeneli
Islamqa.info
