A lejohet prishja e agjërimit për të fituar kafshatën e gojës?

Një njeri e ka lënë agjërimin e Ramazanit për shkak të fitimit të kafshatës së gojës për të dhe familjen e tij, si është puna me këtë?

Përgjigje: Ky njeri që e ka lënë agjërimin për shkak të fitimit të kaf­sha­tës së gojës për të dhe familjen e tij, nëse e ka bërë këtë du­ke e ko­men­tuar në atë mënyrë se: sikurse i lejohet të sëmurit të mos agjërojë, ashtu i le­johet edhe atij që nuk mundet të fitojë kaf­shatën e gojës përveç nëse e prish agjërimin. Ky pra, e ka bërë kë­të nga keqkuptimi, prandaj duhet ta kom­pensojë Ramazanin në­se është gjallë ende, ose agjërohet për të nëse ka vdekur.

Nëse nuk agjëron përgjegjësi i tij, atëherë për çdo ditë të pa­agjë­ruar du­het të ushqehet një i varfër. Mirëpo nëse e ka lënë agjë­rimin pa ndonjë keq­kuptim, mendimi i vërtetë i dijetarëve ësh­të se çdo ibadet kohor, në­se lihet me qëllim derisa të mbarojë ko­ha e tij, ai ibadet nuk pranohet më.

Në këtë rast ai duhet të bëjë vepra të mira, të bëjë gjëra vull­ne­tare dhe të kërkojë falje.

Argument për këtë është hadithi i vërtetë: “Kush bën një ve­për që nuk është prej fesë sonë, ajo vepër është e refuzuar”.[1]

Ibadeti kohor, sikurse nuk lejohet të bëhet para kohe, ashtu nuk le­johet të bëhet pas kohe.

Mirëpo mund të ketë ka arsye, sikurse mosdija dhe harresa. Re­su­lull-llahu, sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem, për harresën ka thë­në: “Kë e zë gjumi për namaz apo e harron atë, le ta falë në ças­tin kur i kujtohet, për­veç kësaj nuk ka detyrim tjetër”.[2]

Ndërsa për mosdijen ka nevojë për detajizim, mirëpo tani nuk është fja­la për të.

përktheu: Omer B.

[1] Buhariu në kapitullin e Shitblerjeve; Muslimi (1718)

[2] Muslimi në kapitullin e Xhamive (314).