Edhe pse agjërimi në muajin e shenjtë të Ramazanit ka për qëllim ngritjen sa më të lartë shpirtërore, gjatë këtij muaji rrënjoset një ndjenjë e devotshmërisë dhe e vetëpërmbajtjes në jetën e muslimanit. Agjërimi ka edhe efekte pozitive të pamohueshme në shëndetin e një individi. Obeziteti dhe kontrolli i peshës është vetëm një prej tyre, madje trashje sot është një problem në mbarë botën. Ndryshimi i stilit të dietës drejt një ushqimi më yndyror, ka rritur numrin e njerëzve të dhjamosur dhe mbipeshë kudo në botë.
Si pasojë klinika të ndryshme kanë hapur qendra për të reduktuar peshën në një kohë të shkurtër, pra po mundohen me të madhe ta luftojnë këtë dukuri e cila është shndërruar në një pandemi pa zgjidhje.
Megjithatë në krahasim me agjërimin e Ramazanit, i cili zvogëlon peshën prej rreth (1-2 paund që i bie 450-900 gr) ne javë (varësisht prej tipit obez dhe personit) metodat e shpejta për të rënë nga pesha të kombinuara si drogat-barnat, stërvitjet apo dieta-regjimet mund të jenë edhe të rrezikshme. Një letër botuar në “Sunday Telegraph” tregoi se një humbje peshe më shumë se 5 £ – 2.25 KG ne jave çon në formimin e gurëve në tëmth, të cilat në disa raste kërkojnë cholecystectomy (nxjerrjen e tyre me anë të operacionit) .
Ajo që gjithashtu shihet është se njerëzit të cilët humbin peshë nga regjimi ose metoda të tjera nuk mund të mbajnë peshën e tyre për një kohë të gjatë në të njejtin nivel, dhe kanë tendencë për të fituar peshë më shumë pas një farë kohe. Kjo “dieting” sot është jashtë mode dhe është një trend jo i përshtatshëm i cili edhe rrit rrezikun e sëmundjeve koronare të zemrës.
Përveç dietës, medikamenteve dhe ushtrimet fizike, modalitetet tjera të ndryshme që përdoren për të trajtuar obeziteti përfshijnë edhe opsionet kirurgjikale si gjatë “ngritjes së stomakut”, aplikimi i një rrjeti të telit në fundit e nofullave për të ndaluar ngrënien e tepërt. Por metodat e tilla të tmerrshme kanë edhe komplikimet e tyre. Në të kundërt, humbja e peshës në mënyrë graduale dhe të përgjithshme nuk paraqet ndonjë rrezik për shëndetin. Madje edhe vetë agjërimi i Ramazanit i cili zgjatë për një muaj të vetëm, mund të mos jetë i mjaftueshëm për të prodhuar rezultate të kënaqshme në njerëzit me mbipeshë dhe të trashë, por ajo duhet të vazhdohet edhe pas edhe përpara Ramazanit, pra agjërimi.
Këtu pra stopon shkenca dhe ne e lëmë që të udhëhiqemi nga thëniet Profetike, në të cilën ai a.s. këshilloi Abdullah ibn Amrin r.a. i cili ishte shumë i dhënë pas agjërimit, pra ai agjëronte çdo ditë, që të agjëroj në ditët alternative, siç janë edhe hadithet: Tre ditët e bardha të çdo muaji, e hëna dhe e enjtja e çdo jave apo si agjërimi më i mirë e ai ishte agjërimi i Davudit a.s. i cili një ditë agjëronte dhe një ditë prishte.
Kurse në këshillën e tij, në këtë rast Profeti ynë i dashur a.s. i preferoj Abdullah ibn Amrit r.a. që ta zgjedh mënyrës e agjërimit të profetit David a.s. e ajo ishte një ditë po dhe një ditë jo.
Nëse ne mendojmë në lidhje me agjërimin të ditëve alternative, ne gjejmë se kjo është zgjidhja më e mirë për të reduktuar peshën, e cila nuk i shkakton dëm trupit dhe nuk ka sjellë komplikime. Agjërimi alternativ është gjithashtu një zgjidhje e mirë për çrregullimet e rëndë të ngrënies si humbjen e oreksit për shkak të neurozës, e cila ka një normë të vdekshmërisë prej rreth 5 për qind.
Anorexia nervosa është një çrregullim i cili zakonisht shihet në vajzat dhe gratë që nga dëshira për të humbur peshë fillojnë të përdorin dieta ekstreme, ora han shumë pak. Si rezultat i kësaj ato bine nën peshë dhe mund të zhvillojnë komplikime të rënda. Për këta lloj të pacientëve agjërimi në ditët alternative është mënyra më e mirë për të kontrolluar peshën në vend se ta “kërcënojnë” jetën nga dieta e vazhdueshme.
Agjërimi i Ramazanit është gjithashtu një zgjidhje e mirë për një tjetër “anorexia nervosa” e ky çrregullim quhet Bulimia nervore. Në të cilat pacientët kanë humbje kontrolli mbi sjelljen ne kohen kur hanë dhe provokimi i nxjerrjes së ushqimit nëpërmjet vjelljes së provokuar çdo here pasi që kanë ngrënë diçka. Tek këta pacient mund të konsumohen mbi 20.000 kalori në një ditë, kurse si përgjigje për këtë për njerëzit është Ramazani në të cilin besimtarët mësojnë kontrollin ndaj ngrënies, pra pikërisht kjo maturi ndihmon që pacientët që vuajnë nga Bulimia nervosa ti shpëtojnë këtij zakoni të “sëmurë”.
Në vitet e fundit janë të njohura disa çrregullime periodike të ngrënies, ata janë Çrregullimi sezonal i ngrënies (DUD), Sëmundja e karbohidrateve Obezitare (CCO), dhe sindroma paramenstruale. Në të gjitha këto çrregullime pacientët në periudha të caktuara kërkojnë konsumim intensive të ngrënies si pasojë e rënies së madhe, pra agjërimi i Ramazanit dekurajon zakone të tilla dhe në mënyrë efektive trajton këto tendenca për humbje të peshës.
Për ta përfunduar, agjërimi i Ramazanit dhe agjërimi në ditët alternative është zgjidhja më e mirë për të kontrolluar obezitetit, madje edhe për ta luftuar atë, madje siç dihet nëse është nga lloji i ashpër (ku personat kanë më shumë se 30% të peshës së tyre trupore mbi peshe), bëhet një rrezik i pavarur nga sëmundjet koronare të zemrës.
Gjithashtu duhet cekur se ashtu sikurse obeziteti sot po ngjitet lartë në mënyrë rrëqethëse në listën e sëmundjeve më të shpeshta dhe po i afrohet atyre me vdekshmëri më të lartë siç janë sëmundjet koronare të zemrës dhe kancerit, ashtu edhe agjërimi ngjitet dita ditës në listën si kura, mjekimi apo trajtimi më i përshtatshëm për obezitetin, duke i tejkaluar trajtimet e deritanishme që janë paraqit si zgjidhje për obezitetin.
Dr. Muhamed Karim Bibani, Xhide-Arabi Saudite
Përktheu dhe përshtati: Dr. Visar Xhaferi
