–Të ushqyerit me dyshim në kohën e lindjes së sabahut
Ai i cili zgjohet gjatë natës dhe dyshon se a ka lindur sabahu, a duhet të mos ushqehet apo ende vazhdon të llogarit se është natë e mund të ushqehet?
Sipas konsensusit të dijetarëve ai e llogarit veten në kohë të natës dhe mund të ushqehet, e që këtu mund të jenë dy gjendje:
E para: Të mos jetë e qartë për të nata apo lindja e sabahut.
Sikur të zgjohet në mesin e natës dhe nuk e di se a ka lindur sabahu a jo, dhe kështu që ai pi ujë dhe ushqehet, pastaj kthehet dhe vazhdon gjumin, e zgjohet pas namazit të sabahut, apo kur njerëzit vetëm se janë në namaz të sabahut, e nuk e di se kur u zgjua dhe ishte ushqyer, a është ushqyer pas të lind sabahu e që në këtë rast ai të llogaritet se e ka prishur agjërimin, apo është ushqyer para sabahut e të llogaritet agjërueshëm?
Sipas konsensusit të dijetarëve është se ai duhet ta llogarit veten se është ushqyer gjatë natës dhe i lejohet atij të ushqyerit, edhe nëse atij nuk i është e qartë asgjë, agjërimi i tij është në rregull.
Argument për këtë është se në origjinë është vazhdimi i natës derisa të sigurohet se sabahu ka lind, Allahu neve na ka urdhëruar që të bazohemi në atë që jemi të bindur, dhe atë se sipas bindjes veprojmë dhe dyshimit nuk i vihet re, dhe prej rregullave të fesë është “Bindja (ajo që është e sigurt) nuk largohet me dyshim” e nga ky rregull kanë nxjerrë fjalën: “Në origjinë është të mbetet ashtu siç ka qenë”, pra në origjinë të mbetet nata dhe gjykojmë se atij i lejohet ngrënia, pirja dhe marrëdhëniet intime derisa të sigurohet se ka lindur sabahu, nëse tek ai nuk është e qartë asgjë, fle e pastaj zgjohet, në këtë rast themi: në origjinë dhe në përgjithësi ai llogaritet të jetë në natë derisa të sigurohet se nuk ka qenë ashtu, atëherë kërkohet nga ai të kompensojë.
E dyta: Të jetë e qartë për të nata apo dita. Këtu i kemi dy raste:
Rasti i parë: Të han dhe të pi, e më pas i bëhet e qartë se sabahu nuk ka lindur ende, për shembull, nëse njeriu zgjohet dhe ushqehet duke menduar se ende është natë e pastaj ka shikuar orën apo ka dëgjuar ezanin e parë, e i bëhet e qartë se sabahu nuk ka lindur, në këtë rast sipas konsensusit të dijetarëve të ushqyerit dhe agjërimi i tij është i saktë, ngase është ushqyer në kohë që është e lejuar fetarisht.
Rasti i dytë: Të bëhet e qartë për të se sabahu ka lindur. Shumica e dijetarëve thonë se ai duhet të kompenson atë ditë, se Allahu i Madhëruar ia ka obliguar atij të abstenon që nga lindja e sabahut e deri në perëndim të diellit, e ky në fakt nuk ka abstenuar që nga lindja e sabahut, për atë detyrohet të kompensojë. Ky është mendimi më i saktë i dijetarëve, Allahu i mëshiroftë, sepse ai ishte neglizhent dhe si pasojë e neglizhencës së tij detyrohet të kompensojë.
Tema e shtatë nga: KAPITULLI MBI AGJËRIMIN E MUAJIT TË RAMAZANIT
Përktheu: Shpend Zeneli
Marrë nga libri: “Zadul Mustekni” me shpjegim të Shejh Muhamed Muhtar Shenkiti
