Dy anët e leximit të ngjarjeve të njëjta
Një tregim që i ndodhi një shkrimtari… që na bën vaki shpeshherë…
Një shkrimtar i madh, u ul përballë bibliotekës së tij, mori lapsin dhe nisi të shkruaj:
Në vitin që lamë pas…
- Bëra një operacion dhe hoqa fshikëzën e tëmthit
- Qëndrova në shtrat disa muaj
- Arrita të gjashtëdhjetat
- Braktisa punën time të rëndësishme në shtëpinë botuese ku kam punuar 30 vjet
- Më vdiq babai
- Djali ra në provim, në fakultetin e mjekësisë, ngase nuk mori pjesë në ligjërata disa muaj për shkak një aksidenti në komunikacion
E në fund të faqes shënoi: sa vit i keq, deri në maksimum!!
Në dhomën e tij hyri bashkëshortja, vuri re shqetësimin e tij. Iu afrua, dhe nga pas, sipër supit të tij lexoi ç‘kishte shkruar i shoqi. Doli nga dhoma me qetësi.. pa thënë asgjë. Pas disa minutave u kthye me një letër në dorë. E lëshoi qetë afër letrës së të shoqit. Ai mori letrën e saj në dorë dhe filloi të lexojë:
Në vitin që lame pas…
- U shërova nga dhimbjet e tëmthit nga të cilat kishe vuajtur shumë vite më parë
- Arrite të gjashtëdhjetat ndërsa shëndeti yt është i shkëlqyer
- Do kesh kohë të mjaftueshme pas pensionimit, për të botuar më shumë se një libër të rëndësishëm
- Babai yt jetoi 85 vite, pa i shkaktuar bezdi askujt dhe vdiq i qetë pa përjetuar dhimbje
- Biri yt shpëtoi jetën nga aksidenti dhe u shërua plotësisht, asnjë pasojë nuk i mbeti.
Dhe, e shoqja e mbylli letrën me fjalët: sa vit i mirë, Allahu na nderoi dhe çdo gjë përfundoi mirë!!
Vini re! Ngjarjet janë të njëjta, mirëpo shikimi ndryshon.. gjithnjë shikojmë atë që na mungon; prandaj nuk falënderojmë Allahun për begatitë..gjithnjë mendojmë rreth asaj që kemi humbur, për këtë pak falënderojmë për atë që na është dhënë. Allahu i madhëruar thotë: “Dhe me të vërtetë, Zoti yt është bamirës i madh i njerëzve, por shumica e tyre nuk janë falënderues” (Nemël: 73)
Përktheu: Agim Bekiri
