Nëse do të pyesësh për kuptimin e fjalës, vetëdija për mbikëqyrjen hyjnore (El Murakabe) atëherë dije se ajo është vigjilenca e zemrës për afërsinë e Allahut, i Cili na shikon dhe i mbikëqyr, veprat tona dhe gjendjen tonë.
Allahu, subhanehu ue te’ala, thotë: “Dhe mbështetu në të Plotfuqishmin, Mëshirëplotin, i Cili e sheh qëndrimin tënd në këmbë (gjatë namazit), dhe lëvizjet e tua midis atyre që përulen në sexhde.” (Esh Shuara, 217-219)
“Ai i krijoi qiejt dhe Tokën për gjashtë ditë, pastaj u ngrit mbi Fron. Ai e di se çfarë hyn në Tokë dhe çfarë del prej saj, çfarë zbret prej qiellit dhe çfarë ngjitet drejt tij. Ai është me ju kudo që të gjendeni; Ai sheh gjithçka që bëni.” (El Hadid, 4)
“Pa dyshim, Allahut nuk i fshihet asgjë në Tokë dhe as në qiell!” (Ali Imran, 5)
I Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, kur është pyetur për kuptimin e Ihsanit (bamirësisë), është përgjigjur: “Ihsan është të adhurosh Allahun sikur e sheh Atë, edhe pse ti Atë nuk e sheh Ai të sheh ty…”
Duke bërë tavaf rreth Qabes, Urve ibën Zubejr, radijallahu anhu, kërkoi diçka prej Ibën Omerit, radijallahu anhu, i cili heshti. Pasi mbaruan tavafin Ibën Omeri, radijallahu anhu, i kërkoi falje dhe tha isha në tavaf dhe e paramendova veten në prani të Allahut i Cili shikonte se çfarë po bëj.
Ky është kuptimi i pjesës “ta adhurosh Allahun sikur e sheh Atë”.
Pyetja është: si të bëhemi ma vigjilent dhe më të vetëdijshëm për faktin se Allahu na sheh, e di se çfarë bëjmë në vetmi dhe kur jemi në prani të njerëzve, se Allahut nuk i fshihet asgjë në Tokë dhe as në qiell. Ai që e arrin këtë shkallë është më pranë Allahut.
Nëse e ke të vështirë ta adhurosh Allahun sikur je duke e parë Atë, atëherë mundohu që ta bindësh veten se Ai të sheh, turpërohu prej gjendjes tënde. Mos e bë Allahun, sikur është ai që më pak meriton të ruhemi prej Tij.
I Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, është pyetur për shpalosjen e avretit dhe kë thënë: Allahu më shumë se tjerët meriton që ne të turpërohemi prej Tij.
Kur njëri deshi që të blej një dele prej bariut i cili ishte një rob dhe nuk kishte të drejtë të shiste delet, u mundua ta bind atë duke i thënë: thuaj i pronarit se atë e ka ngrënë ujku. Bariu me plot bindje tha: Po, Allahu, ku do e lësh Allahun. Njeriu, duke qarë, shkoi te pronari i bariut e bleu atë dhe e liroi.
Nëse vetmohesh ndonjëherë mos thuaj jam vetëm por thuaj është edhe Mbikëqyrësi.
Për asnjë çast mos mendo se Allahu nuk sheh apo diçka mund ti fshihet Atij.
Kur disa të prishur u munduan ta bindin një grua beduine që të kryen një vepër të paturpshme than Nuk na sheh askush përveç yjeve. Ajo u përgjigj po Krijuesi i yjeve dhe Ai që zbukuroi qiellin dhe që drejton gjithësinë a nuk na sheh Ai?
I lumtur është ai që i rregullon raportet e tij me Allahun, subhanehu ue te’ala, sepse ai që e arrin këtë sukses do ti rregullojë raportet e tij me njerëzit.
I Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Ki frikë prej Allahut ku do që të jesh, pas mëkatit bëje një vepër të mirë që e fshin atë. Ndaj njerëzve sillu me moral të mirë.”
Edhe aty ku nuk ka njerëz dije se Allahu të sheh, prandaj ushtroje veten që të jesh i vetëdijshëm për mbikëqyrjen e Allahut. Dija e Allahut është absolute dhe asgjë nuk mund ti fshihet Atij.
Në një hadith tjetër i Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ue selem, na porosit se si duhet të veprojmë pas mëkatit të bërë dhe thotë: “Nuk ka njeri që bën një mëkat, pastaj çohet, pastrohet dhe falet duke kërkuar falje për mëkatet e që të mos i falet mëkati. Pastaj e lexoi ajetin: “Për ata që, kur bëjnë vepra të turpshme ose i bëjnë dëm vetes, e kujtojnë Allahun, i kërkojnë falje për gjynahet e tyre – e kush i fal gjynahet përveç Allahut? – dhe nuk ngulmojnë me vetëdije në gabimet që kanë bërë.” (Ali Imran, 135)
Allahun e lus në na mbron prej haramit, të na largon prej haramit të cilin kemi mundësi ta bëjmë kur jemi të vetmuar Amin.
Përktheu: Talha Kurtishi
