Rrëfehet për një plak se ishte ulur në tren së bashku me të birin, i cili asaj kohe i kishte arritur të njëzet e pestat. I biri atë ditë ishte i lumtur tepër, dhe kjo vërehej edhe në fytyrën e tij të qeshur. Rrinte afër dritares dhe me gëzim të madh i përcillte gjërat, derisa e nxori dorën e tij jashtë dritares, dhe e ndjente frymën duke i kaluar nëpër dorë.
I buzëqeshur bërtiti: “Prindi im, shikoi të gjitha ato pemë si mbesin pas nesh!!”.
Plaku buzëqeshi me të birin dhe iu bashkëngjitë gëzimit të tij!
Afër tyre ishin të ulur dy bashkëshortë, të cilët e përcillnin dialogun mes prindit dhe birit. Ata ranë në një pozitë jo të lakmueshme nga fakti se si një djalë njëzet e pesë vjeçar i bën këto gjeste!!
Papritmas bërtiti edhe një herë: “Prindi im, shiko liqenin e vogël dhe ato pata në të! Shikoji retë se si ecin me trenin së bashku!!”.
Bashkëshortët u habitën edhe më tepër nga fjalët e të riut! Filloi të bie edhe shi dhe pikat e shiut të bien në dorën e të riut, të cilit fytyra ju buzëqeshte nga gëzimi!
Papritmas bërtiti edhe një herë: “Prindi im, bie shi! Dorën time e lag shiu! Shikoje, o prindi im!”.
Këtë herë bashkëshortët nuk mundën të heshtin.. dhe e pyetën plakun: “Pse nuk e vizitoni mjekun dhe nuk merrni ilaçe për shërimin e të birit?!”.
Plaku iu përgjigj: “Ne veç jemi duke ardhur nga spitali, ku biri im, për herë të parë në jetën e tij ka mundësi të sheh!!”.
Mos i gjyko të tjerët vetëm se nga pikëpamja jote.. gjithmonë ka diçka që ne e nuk e dimë..
Atëherë pse të mos kërkojmë falje nga të tjerët!!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
Burimi: albislam.com
