عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ t قَالَ: قُلْت: يَا رَسُولَ اللَّهِ! أَخْبِرْنِي بِعَمَلٍ يُدْخِلُنِي الْجَنَّةَ وَيُبَاعِدْنِي مِنْ النَّارِ، قَالَ: “لَقَدْ سَأَلْت عَنْ عَظِيمٍ، وَإِنَّهُ لَيَسِيرٌ عَلَى مَنْ يَسَّرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ: تَعْبُدُ اللَّهَ لَا تُشْرِكْ بِهِ شَيْئًا، وَتُقِيمُ الصَّلَاةَ، وَتُؤْتِي الزَّكَاةَ، وَتَصُومُ رَمَضَانَ، وَتَحُجُّ الْبَيْتَ، ثُمَّ قَالَ: أَلَا أَدُلُّك عَلَى أَبْوَابِ الْخَيْرِ؟ الصَّوْمُ جُنَّةٌ، وَالصَّدَقَةُ تُطْفِئُ الْخَطِيئَةَ كَمَا يُطْفِئُ الْمَاءُ النَّارَ، وَصَلَاةُ الرَّجُلِ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ”، ثُمَّ تَلَا: ﴿تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ﴾ حَتَّى بَلَغَ ﴿يَعۡمَلُونَ﴾، ثُمَّ قَالَ: “أَلَا أُخْبِرُك بِرَأْسِ الْأَمْرِ وَعَمُودِهِ وَذُرْوَةِ سَنَامِهِ؟” قُلْت: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: “رَأْسُ الْأَمْرِ الْإِسْلَامُ، وَعَمُودُهُ الصَّلَاةُ، وَذُرْوَةُ سَنَامِهِ الْجِهَادُ”، ثُمَّ قَالَ: “أَلَا أُخْبِرُك بِمَلَاكِ ذَلِكَ كُلِّهِ؟” فقُلْت: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ! فَأَخَذَ بِلِسَانِهِ وَقَالَ: “كُفَّ عَلَيْك هَذَا”. قُلْت: يَا نَبِيَّ اللَّهِ وَإِنَّا لَمُؤَاخَذُونَ بِمَا نَتَكَلَّمُ بِهِ؟ فَقَالَ: “ثَكِلَتْك أُمُّك وَهَلْ يَكُبُّ النَّاسَ عَلَى وُجُوهِهِمْ -أَوْ قَالَ عَلَى مَنَاخِرِهِمْ- إلَّا حَصَائِدُ أَلْسِنَتِهِمْ؟!”.
رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ [رقم:2616] وَقَالَ: حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ.
Muadh ibn Xhebeli, Allahu qoftë i kënaqur me të!, tregon se ka thënë:
“O i Dërguari i Allahut! Më trego një punë që më çon në Xhenet dhe më largon nga Zjarri!” Ai tha: “Vërtet ke pyetur për një çështje të madhe, që është e lehtë vetëm për atë të cilit Allahu ia lehtëson: ta adhurosh Allahun pa i shoqëruar asgjë në adhurim, ta falësh namazin, ta japësh zekatin, ta agjërosh Ramazanin dhe ta kryesh haxhillëkun.” Pastaj tha: “A dëshiron të të udhëzoj drejt dyerve të së mirës? Agjërimi është mburojë, lëmosha i shlyen mëkatet siç e shuan uji zjarrin dhe namazi i njeriut në thellësinë e natës.” Pastai lexoi: “Ata ngrihen nga shtrati, i luten Zotit të tyre me frikë e shpresë dhe japin nga ajo që iu kemi dhënë Ne. Askush nuk di se çfarë gëzimesh janë fshehur për ata (në jetën tjetër), si shpërblim për punët e mira që kanë bërë.” (Kuran 32:16-17) Më pas tha: “A të të tregoj për kreun, shtyllën dhe kulmin e çështjes?” Thashë: “Gjithsesi, o i Dërguari i Allahut.” Ai tha: “Kreu i çështjes është Islami, shtylla e saj është namazi, kurse kulmi është xhihadi.” Më tej shtoi: “A dëshiron të të tregoj për atë që i mbërthen të gjitha këto?” Unë thashë: “Patjetër, o i Dërguari i Allahut.” Ai e kapi gjuhën e vet dhe tha: “Ruaje këtë!” Atëherë i thashë: “O i Dërguari i Allahut, a edhe për atë që themi u marrkemi në llogari?!” Ai më tha: “Mos të pastë nëna, o Muadh! S’e ditke se njerëzit do të hidhen me fytyrë (në Zjarr) vetëm për shkak të asaj që korrin me gjuhët e tyre?!”
E shënon Tirmidhiu [numër 2616] dhe thotë se ky hadith është hasen-sahih.
Dobit e Hadithit:
1) Interesimi i sahabëve për të nxënë dije, për tu larguar nga zjarri, e për të hy në xhenet.
2) Kush vepron sipas shtyllave të islamit ka për të hy në xhenet.
3) Dyertë e së mirës janë veprat vullnetare, e ato janë agjërimi, lëmosha dhe namazi i natës.
4) Agjërimi është mburojë prej mëkatëve në dynja, e në ahiret është mburojë prej zjarrit të xhehenemit.
5) Lëmosha shlynë mëkatet, e u sqarua në hadith se ai shuan mëkatet siç shuan uji zjarin.
6) Nxitja për namaz nate, e u sqarua në hadith se ai shuan mëkatet siç shuan uji zjarin.
7) Gjëja më kryesore në dynja e ahiret është islami.
8) Namazi është shtylla e fesë e pa shtyllë nuk mund të ketë ndërtesë.
9) Xhihadi është kulminacioni i islamit, për të qenë pozita e muslimanëve në grada më të larta.
10) Zotërimi i gjithë këtyre veprave të mira është ruajtja e gjuhës.
11) Kujdesi nga reziku i gjuhës, dhe se është shkak për të hyrë me fytyra në zjarr të xhehenemit.
12) Mësimi i të tjerve me fjalë e vepra.
13) Fjala “ Mos të past nëna Muadh” këtë shprehje arabët e përdorin për nxitje, e kur dëshirojnë të tregon diçka me rëndësi.
