Udhëtari, nëse nuk ka për qëllim nga udhëtimi i tij të lirohet nga agjërimi, apo thënë ndryshe të merr rrugë në mënyrë që ti lejohet atij gjërat e ndaluara gjatë agjërimit, pra kush e synon këtë atëherë prishja e agjërimit për të është haram (e ndaluar) dhe është i obliguar të agjërojë, në qoftë se nuk është qëllimi i tij që ti merr lehtësimet për ta prish agjërimin atëherë ai mund të zgjedh mes agjërimit dhe prishjes, pa marr parasysh udhëtimi i tij, a është në kohë të gjatë apo të shkurtër. E njëjta dispozite vlen për atë që nuk ka orar të caktuar të udhëtimit apo është i vazhdueshëm në udhëtim, sikur pilotët, vozitësit e taksive, autobusëve, mbështetur në fjalën e Allahut: “Sa i përket atij që është i sëmurë ose gjendet në udhëtim e sipër (le të agjërojë më vonë) aq ditë sa nuk i ka agjëruar. Allahu dëshiron që t”jua lehtësojë dhe jo që t”jua vështirësojë”. BEKARE 185
Shejh Muhamed ibn Salih Uthejmin
Përktheu: Shpend Zeneli
