Abdullah b. Amër b. As, Allahu qoftë i kënaqur prej tij ka transmetuar se: profeti lexoi fjalën e Allahut kur flet për Ibrahimin “Zoti im! Ata (idhujt) vërtet i shmangin shumë njerëz (nga rruga e drejtë). E kush më respekton mua, ai është i mi (në fe), e kush më kundërshton mua, atëherë Ti je që fal dhe mëshiron” (Ibrahim: 36)
E lexoi edhe fjalën e Allahut për Isain: “Nëse i dënon ata, në të vërtetë ata janë robërit e Tu, e nëse ua falë atyre, Ti je i Gjithëfuqishmi, i Urti” (Maide:118) Profeti i ngriti duart dhe tha: O Allah, umeti im, umeti im, dhe filloi të qajë.
Allahu i madhëruar tha: shko të Muhamedi dhe pyete – edhe pse Ai (Allahu) e di më së miri, ç’e bën të qajë! Xhibrili shkoi dhe e pyeti ndërsa profeti i tregoi, edhe pse Ai e dinte. Allahu tha: O Xhibril, shko te Muhamedi dhe thuaji: do të jesh i kënaqur për sa i përket umetit tënd dhe s’do të të vijë keq” (Muslimi)
Imam Neveviu në “Minhaxh” 3/78-79 ka thënë:
Ky është hadithi më shpresëdhënës për këtë umet.
Përktheu nga arabishtja: Agim Bekiri
